Ouders hebben verschillende meningen over het straffen van kinderen.
De een pakt ze harder aan dan de ander.
Als kinderen iets verkeerds doen willen de ouders ervoor zorgen dat ze het niet nog eens doen.
Als dit wel zo is krijgen ze vaak straf, bijv. dat ze even alleen aan een tafeltje moeten zitten, en goed moeten nadenken wat ze vekeerd hebben gedaan, en soms pakken de ouders de kinderen te hard aan en geven ze meteen een harde tik.
Ik vind dat je kinderen altijd eerst moet waarschuwen, omdat ze dan leren wat ze wel en niet mogen doen, en dan pas straffen als het meerdere keren gebeurd. Dan zou ik het kind even apart aan een tafeltje zetten, en hem/haar na laten denken wat ze verkeerd hebben gedaan, en naar een paar minuten er heen gaan, en recht in de ogen laten kijken en vragen of ze weten waarom ze daar zitten.
Wat vind jij hier van?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik ben het met jou eens. Eerst waarschuwen, nooit slaan en een straf bedenken die past bij de leeftijd van het kind. Jonge kinderen (baby's) hoef je niet apart te zetten om na te denken. Dat kunnen ze nog niet. Maar een peuter (3 jaar) kan dat wel. Eigenlijk is het nog veel beter om niet te straffen maar een kind te belonen als het iets goed doet. Dus: "Wat fijn dat jij zo lief met je zusje speelt. Zie je dat ze dat fijn vindt". Kinderen glunderen vaak van trots als je ze een complimentje geeft. Zelfs oudere kinderen. Ze doen dan wel stoer en doen net alsof het hun niets kan schelen maar diep van binnen zijn ze best trots.
Hey Ellen,
Ik ben het helemaal met je eens over jouw argument over het straffen van kinderen. Sommige mensen pakken kinderen echt te hard aan en vaak heeft het kind niet door wat hij/zij fout heeft gedaan.
Zelf als ik aan het oppassen ben geef ik de kinderen 2 waarschuwingen met wat ze fout doen en wat niet mag. na de tweede waarschuwing geef ik duidelijk aan als ze het nog een keer doen dat ze dan naar de gang moeten.
Doen ze het dan toch nog eens dan stuur ik ze naar de gang, om na te denken over wat ze gedaan hebben. Na een paar minuten (vaak 2) kom ik naar de gang. of komen ze zelf naar mij om hun excuus aan te bieden, dan vraag ik ze duidelijk of ze weten wat ze gedaan hebben en waarom ik ze naar de gang heb gestuurd. Ik leg ze uit waarom dat niet mag. (Ik zit bij hun dan op oog niveau.) Daarna geven we elkaar een knuffel en een hand (Hij/zij heeft dan zijn excuus aangeboden) en spreken af dat dit niet meer gebeurd en het kindje mag dan weer gaan spelen.
Groetjes Saskia.
Een reactie posten